Jongeren hebben nu voor het eerst weer lichamelijk en sociaal contact. Iets wat zeker 2 jaar niet tot weinig aanwezig is geweest. Dit sociale gemis wil ik graag weer oppakken door samenwerkingen te laten plaatsvinden waar emotionele vragen weer vorm kunnen krijgen. De workshops zijn gericht op jongeren tussen de 14 en 20 jaar op V.O scholen en HBO.
Door workshops te geven die gericht zijn om de kwetsbaarheden van deze jongeren op een lichamelijke manier weer te geven ; hoop ik weer een klein beetje ruimte te geven aan deze gevoelens die zolang gemist zijn. Ik zie veel eenzaamheid en depressieve gevoelens bij deze jongeren die ik graag ‘ als gezien’ wil exposeren in deze kunstroute in Utrecht. Door ‘ het gezien’ worden kunnen de jongeren het samen delen. Door het samen delen en het omarmen van het ongemak en de worsteling van het leven kunnen we als mens- zijn meer ademen.
Na deze workshops zal ik als kunstenaar de uitkomsten gebruiken in eigen werk. In mijn eigen werk neem ik de ervaringen en werken van de studenten weer mee. Zo gebruik ik werk van ‘andere makers’ ook als onderdeel van mijn werk en speel ik met authenticiteit.
‘Door het enorme externe krachtenveld waar je als mens wordt meegesleept is de vraag wat nog echt van jezelf is en wat van de ander. Is dit toevallig of noodgedwongen?’
Door het samen delen en het omarmen van het ongemak en de worsteling van het leven kan ik zelf ook als mens- zijn meer ademen. De veelheid van de wereld zorgt voor een verwilderde drift waarbij ik schaamteloos vrouw wil zijn. In mijn beeldend werk laat ik verhalen zien van deze oneindige zoektocht naar vrijheid en geluk. Wilde uitbarstingen, ongemak, onzekerheid, onuitgesproken verlangens en opgekropte emoties zorgen ervoor dat mijn werk bewegende processen blijven. Stemmingen worden als een poëtische zin of als een akkoordenreeks samengesteld in ornamenten. Deze decoratieve ornamenten lijken aan de buitenkant vooral over schoonheid te gaan. Wie echter inzoomt op de collages ziet het ongemak van deze schijnbare schoonheid.